When Garabed and his father, Haroutiun Kojaian, left their beloved village of Efkere/Kayseri to immigrate to America in 1912 and 1913, they had no idea that it would be the last time that they would see their family, or their village. By the end of the First World War, still living in the United States, they were left with nothing but their memories, and a stack of letters that had been written to them from their loved ones in Efkere between the years 1912 and 1915. More than 100 years later, these letters have been painstakingly translated, and are presented here for the first time. Written primarily in the provincial Turkish of the Ottoman countryside using the Armenian alphabet, the letters also contain passages written in the now-extinct Armenian dialect of Efkere. They provide a fascinating glimpse into pre-World War I village life in Ottoman Anatolia in this pivotal time for both the Armenian and Turkish peoples. For details please visit https://www.facebook.com/historpress/ *** Garabed Kocayan in his Harutyun bir sene arayla 1912 in 1913'te çok sevdikleri köyleri Efkere'den (Kayseri) Amerika'ya göç etmek için ayrıldıklarında, ailelerini in köylerini bir daha görmeyecekleri hiç akıllarına gelmemişti. Birinci Dünya Savaşı'nın sonuna doğru hala ABD’de yaşıyorlardı ve geride hatıraları ve 1912 ile 1915 arasında Efkere’de bıraktıkları sevdikleri tarafından yazılmış bir deste mektuptan başka hiçbir şey kalmamıştı. Yüz seneden fazla bir süre sonra, özenle çevrilen bu mektuplar okuyucularla ilk defa buluşuyorlar. Büyük bölümü dönemin ve bölgenin Türkçesinde Ermeni harfleriyle yazılmış olan bu mektuplar, artık yok olmuş olan Efkere Ermenice diyalektinde de pasajlar içeriyorlar. Mektuplar, Ermeni ve Türk halkları için bir dönüm noktası olan Birinci Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde Anadolu’daki köy yaşamının eşsiz bir görüntüsünü sunuyorlar. Ayrıntılar için: https://www.facebook.com/historpress/